“การค้นหาตัวเอง” ก็เหมือนกับ “การชิมอาหาร”
.
คุณจะรู้ว่าเมนูไหนคือของโปรดของคุณ ก็ต่อเมื่อคุณลองชิมหลายๆ อย่าง
แม้บางทีคุณเจอแล้วว่าอะไรคือเมนูที่คุณชอบมากที่สุด แต่พอเวลาผ่านไป คุณได้ลองชิมอาหารเมนูใหม่ คุณก็อาจพบเมนูที่คุณชอบมากกว่า
.
ผมเคยเป็นคนหนึ่งที่ค้นหาตัวเองไม่เจอ แล้วก็ไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร หรือบางทีเหมือนจะเจอแล้ว แต่พอเวลาผ่านไปมันก็ไม่ใช่อยู่ดี
.
สิ่งที่ผมทำมาตลอดตั้งแต่เด็กก็คือ การศึกษา ทดลอง และปรับใหม่
.
ตอนอายุ 5 ขวบ ผมจำได้ว่าตัวเองนั่งดูรายการทีวีอยู่ แล้วบังเอิญในทีวีมีการแสดงโชว์กีฬาเทควันโด ตอนนั้นผมไม่รู้หรอกว่าเขาเรียกว่ากีฬาอะไร ผมรู้แค่ว่ามันคือกีฬาต่อสู้ที่ชุดเท่มาก ซึ่งผมเองก็ชอบเล่นต่อสู้กับน้องชายอยู่แล้วด้วย
.
จากนั้นผมก็ใช้เวลาช่วงวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ เดินทางไปเรียนเทควันโดที่อยู่ห่างจากบ้านไปประมาณ 40 กิโลเมตร โดยติดรถบรรทุกสิบล้อหรือรถกระบะของร้านวัสดุก่อสร้างของพ่อที่มีคิวไปส่งอิฐ หิน ปูน ทราย ตามสถานที่ต่างๆ ซึ่งเป็นทางผ่านของโรงเรียนสอนเทควันโดพอดี
.
ความฝันของผมคือการเป็นนักกีฬาเทควันโดทีมชาติ
.
ผมตั้งใจฝึกซ้อมทั้งที่โรงเรียนและที่บ้านทุกวัน โดยให้ความสำคัญกับกีฬามากกว่าการเรียน พูดง่ายๆ คือ “กีฬาเป็นเลิศ ส่วนการเรียนแค่ให้ผ่านก็พอ” ซึ่งผลการเรียนของผมก็แค่พอผ่านจริงๆ
.
ผมฝึกซ้อมและแข่งขันในระดับต่างๆ มาเกือบ 10 ปี จนขึ้นไปแข่งขันในระดับประเทศได้ แต่เชื่อไหมว่าตลอดชีวิตของผม พ่อแม่เดินทางไปดูผมแข่งจริงๆ แค่ 2 ครั้ง
.
ครั้งแรกคือ ตอน ป.6 ในรายการชิงแชมป์ภาคใต้ ปี 2008 ที่จังหวัดสงขลา ซึ่งตอนแรกพ่อแม่ไม่ได้มาดู แต่พอผมเข้ารอบชิงชนะเลิศได้ ท่านก็ขับรถเดินทางมาดูผม กับอีกรายการคือ รายการชิงชนะเลิศแห่งประเทศไทย ปี 2009 ที่กรุงเทพมหานคร ซึ่งผมเดินทางไปพร้อมกับแม่
.
เหตุผลที่ท่านไม่ค่อยมาดู ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่า “ไม่อยากเห็นลูกตัวเองโดนเตะ และต้องเจ็บตัว”
.
แต่ผมก็ไปไกลที่สุดได้แค่นั้น ไม่ได้ติดทีมชาติตามที่ตัวเองฝันไว้
.
ในขณะที่เล่นกีฬาเทควันโด ผมค้นพบว่าตัวเองมีทักษะการสอนที่ดี เพราะเวลาฝึกซ้อมครูมักจะให้ผมไปสอนพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ เสมอ ซึ่งทุกคนที่ผ่านการสอนจากผมก็มักจะทำการทดสอบได้ดี
.
ผมเลยเข้าสู่การเป็นผู้ฝึกสอนกีฬาเทควันโด ตั้งแต่การเป็นผู้ช่วยครูฝึกในโรงเรียน จนกระทั่งออกมาทำธุรกิจโรงเรียนสอนเทควันโด ผมสอนเทควันโดมาประมาณ 6 ปี ตั้งแต่เรียนมัธยมปีที่ 5 จนจบมหาวิทยาลัยปี 4 ก็เริ่มรู้สึกว่าอิ่มตัวกับตรงนี้
.
ผมเลยเริ่มมองหาอะไรใหม่ๆ ทำ ซึ่งตอนเรียนอยู่มหาวิทยาลัยปี 3 มีเพื่อนในสาขาชักชวนไปแข่งขันประกวดไอเดียธุรกิจสตาร์ตอัพ ซึ่งเป็นโครงการของมหาวิทยาลัย เพราะตอนนั้นรู้สึกว่าตัวเองทำธุรกิจโรงเรียนสอนเทควันโดแบบงูๆ ปลาๆ มาตลอด
.
คือใช้แค่ความรู้ด้านกีฬาเทควันโดและทักษะการสอน แต่ไม่มีความรู้ด้านธุรกิจเลย จนทำโรงเรียนเจ๊งไป 2 รอบ จึงคิดว่าน่าจะไปลองเรียนรู้ดูสักหน่อย ซึ่งการไปแข่งขันครั้งนี้ถือว่าเปิดโลกผมอีกครั้ง เพราะในกิจกรรมจะมีนักธุรกิจจริงๆ มาให้ความรู้เรื่องธุรกิจก่อน และได้เรียนรู้ว่าธุรกิจจริงๆ เขาทำกันยังไง
.
ซึ่งผมก็คว้ารางวัลชนะเลิศอันดับหนึ่งในระดับมหาวิทยาลัยมาได้ถึงสองปีซ้อน และได้มีโอกาสไปแข่งขันในระดับประเทศแต่ก็ตกรอบ
.
ทั้งหมดนั้นทำให้ผมมีแพชชั่นกับการทำสตาร์ตอัพ มากถึงขนาดที่ผนังหอพักของผมเต็มไปด้วยตาราง Business Model และไอเดียธุรกิจ เสมือนผมค้นหาตัวเองเจออีกครั้ง มันเป็นแรงบันดาลใจให้ผมลุกขึ้นมาศึกษาเรื่องธุรกิจ เริ่มอ่านหนังสือ และเข้าสัมมนาเกี่ยวกับธุรกิจมากขึ้น
.
จนถึงช่วงฤดูกาลฝึกงานก่อนเรียนจบ ผมก็ไปขอสมัครฝึกงานที่บริษัทสตาร์ตอัพของพี่ที่เป็นกรรมการตอนแข่งขัน เพื่อหวังจะเข้าไปหาโอกาสทางธุรกิจ และผมก็ได้รับการเสนอให้เข้าทำงานประจำต่อที่บริษัทนั้นเลยหลังเรียนจบ
อย่างไรก็ตาม มันก็ล้มเหลวหลายครั้งและไปไม่ถึงฝัน เพราะการทำสตาร์ตอัพต้องมีทีม ซึ่งการจะหาคนมาทำธุรกิจกับเราทั้งที่ยังไม่มีรายได้มันยากมากๆ
.
สุดท้ายความฝันของผมก็ถูกพับเก็บเอาไว้
.
แต่ด้วยความที่ตอนนั้นผมอ่านหนังสือมาตลอด และได้ทำรายการ Live สรุปหนังสือที่ตัวเองอ่านให้เพื่อนๆ ฟังบนเฟซบุ๊กส่วนตัวตามคำขอของเพื่อนๆ เพราะพวกเขาอยากรู้ว่าผมอ่านหนังสืออะไรทุกวัน แต่แค่ขี้เกียจอ่านเอง
.
ในจังหวะนั้นเอง ผมบังเอิญไปเจอแอปพลิเคชัน Blockdit ซึ่งเป็นแพลตฟอร์มคล้ายๆ เฟซบุ๊ก ที่เปิดให้คนเข้ามาสร้างงานเขียนของตัวเอง แถมมีค่าตอบแทนให้ด้วย
.
ผมจึงเปลี่ยนจาก Live บนเฟซบุ๊ก ไปเขียนใน Blockdit ทันที จนมาค้นหาตัวเองเจออีกครั้งว่าเราก็พอจะเขียนอะไรให้คนอ่านรู้เรื่อง และคนก็ชอบงานเขียนของเราด้วย แล้วพอเราทำสิ่งไหนได้ดี และผู้คนต้องการสิ่งที่เราทำ สุดท้ายเราก็ชอบมันไปโดยปริยาย
.
ชีวิตมันก็แค่นี้
.
ศึกษา ทดลอง และปรับใหม่
.
จากคนที่เกลียดการอ่านหนังสือ ไม่เคยแม้แต่จะจดสิ่งที่อาจารย์สอนลงสมุด ถ้าย้อนกลับไปเมื่อ 3 ปีที่แล้ว ผมมองภาพตัวเองไม่ออกเลยด้วยซ้ำว่าตัวเองจะกลายมาเป็นนักเขียนได้ และที่สำคัญ ผมไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะสามารถทำเงินมากมายจากการอ่านหนังสือ ด้วยการทำเพจสมองไหล และทำธุรกิจขายหนังสือออนไลน์ได้ประสบความสำเร็จ
.
จะว่าไปชีวิตคนเรามันก็พลิกผันหักมุมได้ตลอดเวลาจริงๆ มันไม่เคยมีอะไรแน่นอน จนถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่รู้เลยว่าสิ่งที่ผมทำอยู่ในปัจจุบัน มันใช่ตัวเองหรือเปล่า เพราะในอนาคตผมอาจจะ “ค้นหาตัวเองเจออีกครั้ง” ก็ได้
.
ถ้าวันนี้คุณยังหาตัวเองไม่เจอ ก็อย่ามัวแต่เสียเวลาไปกับการครุ่นคิด เพราะถ้าคุณไม่เคยลองชิมอาหาร คุณจะรู้ไหมว่า เมนูไหนคือของโปรดคุณ
.
เช่นกัน ถ้าคุณไม่ลองลงมือทำคุณก็ไม่มีทางรู้ว่าอะไรคือสิ่งที่ตัวเองชอบ
.
การค้นหาตัวเอง จึงไม่ใช่การมัวแต่นั่ง “คิดวกไปวนมา”
.
แต่คือการ “ทดลอง” และ “ลงมือทำ” อะไรหลายอย่าง จนกว่าจะหามันเจอ
.
.
- งานประจำสอนทำธุรกิจ
.
หนังสือที่ถ่ายทอดเทคนิคจากประสบการณ์จริงของเจ้าของเพจสมองไหลที่เริ่มต้นธุรกิจจากศูนย์ โดยทำเป็นงานเสริมควบคู่กับงานประจำ
.
แต่ในขณะเดียวกันก็นำความรู้จากงานประจำมาใช้เสริมสร้างธุรกิจจนเติบโตอย่างก้าวกระโดด จนรายได้แซงงานประจำ 6 เท่า ก่อนจะตัดสินใจลาออกหลังจากทำงานประจำไปได้เพียง 1 ปี
.
ใครอยากจะสร้างธุรกิจให้ประสบความสำเร็จ
โดยใช้ต้นทุนจากงานประจำ สามารถนำวิธีของสมองไหลไปใช้ได้ง่ายๆ
.
เพียงสั่ง หนังสือ งานประจำสอนทำธุรกิจ
.
ราคา 305 บาท รวมส่ง
.
วิธีการสั่ง
.
1.กดลิงก์ https://m.me/432860907260347?ref=sale_7GBExd45
.
2.กด “สั่งซื้อ”
.
3.เลือก “จำนวน” และ กด “ยืนยันคำสั่งซื้อ”
.
จากนั้น ชำระเงิน ตามเลขบัญชีที่ให้ไว้ใน Inbox
การค้นหาตัวเอง คือ 在 ค้นหาตัวเองเจอรึยัง ถ้าไม่เจอ เราจะค้นหาตัวเองอย่างไร - YouTube 的推薦與評價
... ตัวเองจากการตั้งคำถาม พี่เหม็ง สมโภชน์ จันทร์สมบูรณ์ CEO KT Venture Capital, KTB https://youtu.be/J3LntEWh1vs . อุปสรรคของ การค้นหาตัวเอง ครู ... ... <看更多>