關於 trying to go home all of my change i spent on you ，我們在網路上蒐集到這些相關的討論、資訊與評價

Interview with A Founder: Conor McLaughlin (Co-founder of 99.co)

By David Wu (AppWorks Associate)

Conor McLaughlin was previously the Co-founder and CTO of 99.co, the real estate marketplace in Singapore and Indonesia. He spent six and a half years at the startup, whose backers include Sequoia Capital, 500 Startups, and Facebook co-founder Eduardo Saverin, helping to grow it into a $100 million company. As a member of AppWorks Accelerator #21, he is currently working on his next big project, a yet-to-be-named language learning startup.

【What advice do you have for first-time founders?】

First, you need to decide: do I want to run a sprint or a marathon? For a sprint, you may be open to acquisition from the beginning, delay non-startup aspects of your life, give yourself two years where you drop everything to test an idea, choose to raise more money earlier on and thus be more diluted, or do anything else that implies a shorter time horizon. Typically 1-5 years - this can lead to a major boon in a short period of time if executed well. If you decide you are in the sprinting business, you will most likely be pushed toward binary outcomes because of how many investors and employees you have on your cap table. As a first-time founder, you need to be clear with yourself on what you are willing to put on the line. As Reid Hoffman says, it’s like jumping off a cliff and building a plane on the way down… hopefully you build a plane in time.

If you are running a marathon, you are deciding that your competitive advantage is consistency over intensity. You are in this for 10, 15 years. With this time horizon, you will realize you need ways to metabolize stress and maintain emotional, spiritual, and mental health. You need to maintain relationships with friends, family, and romantic partners. When you are looking at this 10 year period, you realize the people around you can only put up with so much. Unfortunately, while work is something people can generally bounce back from, there are many things in life where you cannot - an example is your relationship with your partner. If you’re going to run a marathon, you need to be clear with yourself about what time you have for other aspects of your life and what time you have for your company. Eventually you need to learn what the right speed is where you can run as long as possible. It’s amazing how often it is that those people that keep going, assuming you have chosen the right problem to solve, eventually find daylight. Part of that is just lasting long enough.

Second, you need to revisit and continually ask yourself: should I still be running a sprint or a marathon? Circumstances change. Maybe you sprinted for the first two years to secure interesting results and funding; now it's time to transition to a marathon and clean up the life debt a bit. Or inversely, maybe you're finally leaving the trough of sorrow and it's time to sprint for a bit. Most founders will be in a long distance race with periodic sprinting. From my observation, founders most often stop because of two reasons: They either A) run out of money or B) run out of energy. There’s plenty of advice out there for scenario A (hint: don’t). But in my experience, scenario B is far more pernicious and dangerous to would-be successful founders. If you are in a marathon but fail to pace yourself and run it like one long sprint, you are unlikely to make it to the end.

Much founder advice speaks to this: Don’t let your startup make you fat. Exercise 5-10% of the time. Pick up a hobby outside of your startup. Go home for holidays. All of it leads back to one thing: You need to take care of yourself. Because injury will be far worse for your progress than being a little slower. “Slow is smooth, smooth is fast”, as the US Navy Seals say. This is surprisingly difficult advice for intrinsically motivated founders to follow, because in the event of failure, it makes them vulnerable to the thought, “Well, you didn’t work hard enough.” But for those that already have the hustle, your job is to avoid the moment of epiphany where you look in the mirror and think, “This isn’t worth it.”

All founders will have to sacrifice some things. The point is to not sacrifice everything. It will make you more resilient. Not less. It will give you the space to see situations more objectively and make better decisions. And most importantly, it will let you love what you do because it will remind you that the work isn’t just in service of yourself, it’s in the service of others. I do not think you can judge hard work over a day, or even a year, but I do think you can judge hard work over 5-10 years. Hard work is not just about the next 1-2 months. There will be times when you need to run as fast as possible, but if that is happening all the time you are probably not being smart about the situation. So don’t hurt yourself, be consistent, keep disciplined, and keep going.

Lastly, focus on your metaskills. Public speaking, reading, writing - skills applied in every aspect of your life. Generally what they reflect is learning how to think better. As a founder you need to think about - how can I think more clearly, be more creative, rigorous, analytical? As Warren Buffett and others have said: I have never seen a successful person that did not read as often as they could. Actual books and long form scare a lot of people. That’s your competitive advantage. Read blog posts from smart people, follow smart people on Twitter, listen to podcasts. Always be focused on how you can develop yourself to think better. Fostering the habit of improving your thinking will foster discipline in yourself. And discipline will let you turn that rigorous thinking into action.

【I imagine running the “race” has been especially tough this year. How have you gotten through 2020?】

I have leaned on routine and community. I’ve spent a lot of time trying to foster discipline in myself. I make my bed every morning, meditate every morning, make sure that I go to the gym 3-4 times a week. There’s so much uncertainty in both the world and the entrepreneurial space. Keeping certain things consistent gives me a spine to my life that I can fall back on. If I’m not feeling well, my discipline takes over and I’ll go to the gym. That helps me relieve stress - falling back to routine and having some mainstays of consistency and structure.

And community - it’s been the big mental health zeitgeist of this year. Everyone is recognizing that without the people around us, our mental health diminishes. Joining AppWorks was very intentional so I could surround myself with like-minded people who could question me, hold me accountable, and inspire me. And also just forming personal connections where I felt that I was still taking care of my mental health by connecting with others. Being a founder is an incredibly lonely journey. In the early days, there’s not a lot of people around. Later, when you do hire lots of people, you need to be the boss, the leader - for certain things, you can’t tell the employees everything, and even if you do, there will always be a bit of distance. You need people to relate to - people want to be seen for who they are, and appreciated for what they give. When you are a founder, sometimes it’s hard to feel that you are seen. So I intentionally put myself in situations where I can be inspired, be held accountable, and more importantly connect with others, and feel that I’m not alone. And that me and my co-founders are part of a communal journey with those around us.

【When you talk about how to run the race, I get the sense that you’re drawing from previous experiences and, perhaps, mistakes. What are the mistakes you’ve made in your founder journey and the takeaways?】

I think you could take a calendar, point to a random week, and we could list out all the mistakes from that week (laughs). I do subscribe to Steve Jobs’ philosophy: mistakes will happen, but mistakes happening means we are making decisions. Not making decisions is perhaps the biggest mistake. It’s often the reason for frustration, loss of speed, loss of momentum - so many of the issues you encounter in startups. Not making enough mistakes is probably the #1 mistake that I’ve made.

Second, going back to my advice to first-time founders, is not understanding what game I’m playing. Not understanding that all the money in the world is not going to be worth it if your spouse or partner decides to leave you because you have relegated them to a second-class citizen in your life. I think I forgot that at points. There is more to life than just the company.

Third, be careful about who you choose to work with. At minimum, if you’re doing a standard 8-9 hours at the office five times a week, that’s a lot of time with those people. You want to like the people that you work with - you want to know they’re high integrity, you want to respect their values, and you want to have common values. Choosing the right people that give you energy rather than take it away just makes running the marathon so much easier.

【We welcome all AI, Blockchain, or Southeast Asia founders to join AppWorks Accelerator: https://bit.ly/3r4lLR8 】

Apple CEO tells college graduates: ‘We’ve failed you’
蘋果CEO給大學畢業生的致詞

蘋果執行長庫克(Tim Cook)於5月18日應邀至杜蘭大學(Tulane Univeristy)做畢業典禮演講(Commencement Speech)，內容是鼓勵畢業生處理困難的問題，有勇氣嘗試找出解決問題的方法，並以20年前的親身經驗告訴年輕學子，為何當年從前途似錦的科技業巨擘康柏公司(Compaq)，投入前途黯淡的蘋果公司。

杜蘭大學是位於紐奧良的研究型私立大學，有「南方常春藤」之稱，以下摘錄庫克的演講內容：

∎ Life will always find lots of ways to tell you no, that you can't, that you shouldn't, that you'd be better off if you didn't try. But New Orleans teaches us there is nothing more beautiful or more worthwhile than trying.
人生總會用很多方式告訴你，這個不可以、那個做不到、你不應該這麼做，或是你最好連試都別試。但紐奧良教導我們，沒什麼比嘗試更美妙，更有價值。

∎ For me, it was that search for greater purpose that brought me to Apple in the first place. I had a comfortable job at a company called Compaq that at the time looked like it was going to be on top forever.
對我來說，當初就是為了尋找更大的目的，才讓我來到蘋果。我原本在康柏的工作很舒服，而且那時康柏看來將永遠處於顛峰。

∎ As it turns out, most of you are probably too young to even remember its name. But in 1998, Steve Jobs convinced me to leave Compaq behind to join a company that was on the verge of bankruptcy.
你們大多數人可能都太年輕，不記得康柏的名字，但在1998年，賈伯斯說服了我離開康柏，加入一家處於破產邊緣的公司。

∎ They made computers, but at that moment at least, people weren't interested in buying them. Steve had a plan to change things. And I wanted to be a part of it.
他們生產電腦，但至少那時大家沒什麼興趣買電腦。賈伯斯想要改變這個局面，而我想參與其中。

∎ It wasn't just about the iMac, or the iPod, or everything that came after. It was about the values that brought these inventions to life.
這不只攸關iMac或iPod，或之後問世的所有東西，而是關於把這些創新真正做出來的價值。

∎ The idea that putting powerful tools in the hands of everyday people helps unleash creativity and move humanity forward. That we can build things that help us imagine a better world and then make it real.
這個想法是將強大工具放到一般人的手中，釋放出創造力，推動人類前進；也就是我們可以打造的東西，能讓我們想像出更美好的世界，再實現這個夢想。

∎ Try something. You may succeed. You may fail. But make it your life's work to remake the world because there is nothing more beautiful or more worthwhile than working to leave something better for humanity.
去多多嘗試，你可能成功，也可能失敗，但要把改造世界變成你的人生目標，努力留下任何東西讓人類更好，沒有什麼比這麼做更美妙、更值得。

以下是演講內容全文：
Hello Tulane! Thank you, President Fitts, Provost Forman, distinguished ( ) faculty ( ), other faculty [laughs], and the entire Tulane family, including the workers, ushers ( ), [and] volunteers who prepared this beautiful space. And I feel duty-bound ( ) to also recognize the hard-working bartenders at The Boot. Though they’re not here with us this morning, I’m sure some of you are reflecting on their contributions as well. [The Boot is a popular college bar right next to Tulane’s campus which has been around for decades.]

And just as many of you have New Orleans in your veins ( ), and perhaps your livers, some of us at Apple have New Orleans in our blood as well. When I was a student at Auburn, the Big Easy was our favorite getaway ( ). It’s amazing how quickly those 363 miles fly by when you’re driving toward a weekend of beignets and beer. And how slowly they go in the opposite direction. Apple’s own Lisa Jackson is a proud Tulane alum ( ). Yes. She brought the Green Wave all the way to Cupertino where she heads our environment and public policy work. We’re thrilled to have her talent and leadership on our team.

OK, enough about us. Let’s talk about you. At moments like this, it always humbles me to watch a community come together to teach, mentor ( ), advise, and finally say with one voice, congratulations to the class of 2019!

Now there’s another very important group: your family and friends. The people who, more than anyone else, loved, supported, and even sacrificed ( ) greatly to help you reach this moment. Let’s give them a round of applause ( ). This will be my first piece of advice. You might not appreciate until much later in your life how much this moment means to them. Or how that bond of obligation ( ), love, and duty between you matters more than anything else.

In fact, that’s what I really want to talk to you about today. In a world where we obsessively ( ) document our own lives, most of us don’t pay nearly enough attention to what we owe one another. Now, this isn’t just about calling your parents more, although I’m sure they’d be grateful if you did that. It’s about recognizing that human civilization began when we realized that we could do more together. That the threats and danger outside the flickering firelight got smaller when we got bigger. And that we could create more — more prosperity ( ), more beauty, more wisdom, and a better life — when we acknowledge certain shared truths and acted collectively.

Maybe I’m biased ( ), but I’ve always thought the South, and the Gulf Coast in particular ( ), have hung on to ( ) this wisdom better than most. [Tim Cook grew up in Robertsdale, Alabama, which is about an hour from New Orleans and is similarly close to the Gulf of Mexico.] In this part of the country, your neighbors check up on you if they haven’t heard from you in a while. Good news travels fast because your victories are their victories too. And you can’t make it through someone’s front door before they offer you a home-cooked meal.

Maybe you haven’t thought about it very much, but these values have informed your Tulane education too. Just look at the motto ( ): not for one’s self, but for one’s own. You’ve been fortunate to live, learn, and grow in a city where human currents blend into ( ) something magical and unexpected. Where unmatched beauty, natural beauty, literary beauty, musical beauty, cultural beauty, seem to spring ( ) unexpectedly from the bayou. The people of New Orleans use two tools to build this city: the unlikely and the impossible. Wherever you go, don’t forget the lessons of this place. Life will always find lots of ways to tell you no, that you can’t, that you shouldn’t, that you’d be better off if you didn’t try. But New Orleans teaches us there is nothing more beautiful or more worthwhile than trying. Especially when we do it not in the service of one’s self, but one’s own.

For me, it was that search for greater purpose that brought me to Apple in the first place. I had a comfortable job at a company called Compaq that at the time looked like it was going to be on top forever. As it turns out, most of you are probably too young to even remember its name. But in 1998, Steve Jobs convinced me to leave Compaq behind to join a company that was on the verge of bankruptcy. They made computers, but at that moment at least, people weren’t interested in buying them. Steve had a plan to change things. And I wanted to be a part of it.

It wasn’t just about the iMac, or the iPod, or everything that came after. It was about the values that brought these inventions to life. The idea that putting powerful tools in the hands of everyday people helps unleash creativity and move humanity forward. That we can build things that help us imagine a better world and then make it real.

There’s a saying that if you do what you love, you’ll never work a day in your life. At Apple, I learned that’s a total crock ( ). You’ll work harder than you ever thought possible, but the tools will feel light in your hands. As you go out into the world, don’t waste time on problems that have been solved. Don’t get hung up on what other people say is practical. Instead, steer ( ) your ship into the choppy ( ) seas. Look for the rough spots, the problems that seem too big, the complexities ( ) that other people are content to work around. It’s in those places that you will find your purpose. It’s there that you can make your greatest contribution. Whatever you do, don’t make the mistake of being too cautious. Don’t assume that by staying put, the ground won’t move beneath your feet. The status quo ( ) simply won’t last. So get to work on building something better.

In some important ways, my generation has failed you in this regard ( ). We spent too much time debating. We’ve been too focused on the fight and not focused enough on progress. And you don’t need to look far to find an example of that failure. Here today, in this very place, in an arena where thousands once found desperate shelter ( ) from a 100-year disaster, the kind that seem to be happening more and more frequently, I don’t think we can talk about who we are as people and what we owe to one another without talking about climate change.

[applause] Thank you. Thank you.

This problem doesn’t get any easier based on whose side wins or loses an election. It’s about who has won life’s lottery and has the luxury of ignoring this issue and who stands to lose everything. The coastal communities, including some right here in Louisiana, that are already making plans to leave behind the places they’ve called home for generations and head for higher ground. The fishermen whose nets come up empty. The wildlife preserves ( ) with less wildlife to preserve. The marginalized ( ), for whom a natural disaster can mean enduring poverty.

Just ask Tulane’s own Molly Keogh, who’s getting her Ph.D. this weekend. Her important new research shows that rising sea levels are devastating ( ) areas of Southern Louisiana more dramatically than anyone expected. Tulane graduates, these are people’s homes. Their livelihoods ( ). The land where their grandparents were born, lived, and died.

When we talk about climate change or any issue with human costs, and there are many, I challenge you to look for those who have the most to lose and find the real, true empathy ( ) that comes from something shared. That is really what we owe one another. When you do that, the political noise dies down, and you can feel your feet firmly planted on solid ground. After all, we don’t build monuments ( ) to trolls ( ), and we’re not going to start now.

If you find yourself spending more time fighting than getting to work, stop and ask yourself who benefits from all the chaos. There are some who would like you to believe that the only way that you can be strong is by bulldozing ( ) those who disagree or never giving them a chance to say their peace in the first place. That the only way you can build your own accomplishments is by tearing down ( ) the other side.

We forget sometimes that our preexisting beliefs have their own force of gravity ( ). Today, certain algorithms ( ) pull toward you the things you already know, believe, or like, and they push away everything else. Push back. It shouldn’t be this way. But in 2019, opening your eyes and seeing things in a new way can be a revolutionary act. Summon the courage not just to hear but to listen. Not just to act, but to act together.

It can sometimes feel like the odds ( ) are stacked ( ) against you, that it isn’t worth it, that the critics are too persistent and the problems are too great. But the solutions to our problems begin on a human scale with building a shared understanding of the work ahead and with undertaking it together. At the very least, we owe it to each other to try.

It’s worked before. In 1932, the American economy was in a free-fall ( ). Twelve million people were unemployed, and conventional ( ) wisdom said the only thing to do was to ride it out, wait, and hope that things would turn around ( ). But the governor ( ) of New York, a rising star named Franklin Roosevelt, refused to wait. He challenged the status quo and called for action ( ). He needed people to stop their rosy ( ) thinking, face the facts, pull together ( ), and help themselves out of a jam. He said: “The country demands bold, persistent experimentation. It is common sense to take a method and try it. If it fails, admit it and try another. But above all, try something.”
This was a speech to college students fearful ( ) about their future in an uncertain world. He said: “Yours is not the task of making your way in the world, but the task of remaking the world.” The audacious ( ) empathy of young people, the spirit that says we should live not just for ourselves, but for our own. That’s the way forward. From climate change to immigration, from criminal justice reform to economic opportunity, be motivated by your duty to build a better world. Young people have changed the course of history time and time again. And now it’s time to change it once more.

I know, I know the urgency of that truth is with you today. Feel big because no one can make you feel strong. Feel brave because the challenges we face are great but you are greater. And feel grateful because someone sacrificed to make this moment possible for you. You have clear eyes and a long life to use them. And here in this stadium, I can feel your courage.

Call upon your grit ( ). Try something. You may succeed. You may fail. But make it your life’s work to remake the world because there is nothing more beautiful or more worthwhile than working to leave something better for humanity.

Thank you very much, and congratulations class of 2019!

#高雄人 #學習英文 請找 #多益達人林立英文
#高中英文
#成人英文
#多益家教班
#商用英文

เผื่อใครพลาดไปเมื่อเช้าครับ :)

1
ไม่ค่อยชอบความรู้สึกแบบนี้สักเท่าไร ความเจ็บปวดที่ไม่จำเป็น การที่มีใครสักคนพาตัวเขาเข้ามาอยู่ในความทรงจำของเราแล้วเดินออกไป ทิ้งที่ว่างที่ไม่เคยมีเอาไว้โหวงๆ แบบนั้น แล้วต้องใช้เวลาอีกพักหนึ่งเพื่อถมทับช่องว่างนั้นให้กลับมาเป็นปกติ เหมือนไม่เคยมีความทรงจำส่วนนี้เกิดขึ้น ซึ่งที่จริงมันก็จะยังคงซุกตัวอยู่ใต้ดินที่กลบทับมันไว้นั่นเอง

2
เมื่อวานนี้หลังจากเปิดเจอภาพแมวน้อยสีขาวเทาตัวหนึ่งในเฟซบุ๊ก ผมกับชิงชิงรีบขับรถไปที่ฟาร์มแมว เสน่ห์ของมันทำให้เราหลงรักได้ภายในไม่กี่นาที ตั้งแต่เห็นรูปและเห็นตัวจริง เรานั่งเล่นกับมันเป็นชั่วโมง ผมคิดว่าจะอุ้มกลับบ้านแน่นอน ส่วนชิงชิงคิดว่ายังไม่อยากได้ ซึ่งเป็นความรู้สึกที่ซับซ้อน คือชอบแต่ไม่อยากมีแมวเพิ่ม และคิดว่าการอุ้มกลับบ้านไปหมายถึงการใช้เวลาร่วมกันอีก 15 ปีของเราทั้งสองฝ่าย ลูกแมวกับพวกเรา

3
คำพูดของชิงชิงว่า "สองตัวกำลังดีแล้ว" ทำให้ผมฉุกคิด อธิบายเป็นเหตุผลยากอยู่เหมือนกัน แต่ต้มมัดกับเหนียวมูนนั้นดู "กำลังดี" สำหรับพวกเราจริงๆ ทว่าเรื่องพวกนี้ก็คิดได้หลายแบบ เจ้าตัวเล็กที่อยู่ตรงหน้าเป็นสีและลักษณะที่เราอยากได้มาเนิ่นนาน ถ้ามี-ก็ดูเหมือนจะครบถ้วนสมบูรณ์แบบ ผมคิดว่ามันน่ารักเสียจนเราอดคิดไม่ได้ว่าความรักที่เคยมีให้ต้มมัดกับเหนียวมูนจะต้องถูกแบ่งไปให้เจ้า "เปียกปูน" หรือเปล่า (ใช่, เราตั้งชื่อมันตั้งแต่สตาร์ทรถไปที่ฟาร์มแมวแล้ว)

4
ผมค่อนข้างชัดเจนว่าจะพาเปียกปูนกลับบ้านแน่นอน ชิงชิงลังเลใจค่อนไปทางไม่อยากได้ (แต่ก็อยากได้) หลังจากใช้เวลาเล่นกับลูกแมวเจ้าเสน่ห์เกือบสองชั่วโมง เราเดินผละมันมาด้วยข้อตกลงว่าจะใช้เวลาหนึ่งคืนในการตัดสินใจ บอกเจ้าของฟาร์มว่า "จะส่งข่าวมาพรุ่งนี้เช้านะครับ"

5
เวลาผ่านมาหนึ่งชั่วโมง เจ้าของไลน์มาบอกว่าจะมีอีกคนหนึ่งเข้าไปดูลูกแมวตัวเดียวกัน พวกเราสองคนใช้เวลาถกกันแบบกระชับว่าตกลงแล้วเราต้องการให้แมวตัวนี้มาอยู่ในชีวิตของเราหรือไม่ เข็มนาฬิกาเดินไปเรื่อยๆ ระหว่างที่ลังเล คนคนนั้นก็ค่อยๆ เคลื่อนตัวเข้าไปใกล้ลูกแมวในฝันของเรามากขึ้นเรื่อยๆ

6
สุดท้ายเราตัดสินใจว่าเราจะรับเจ้าเปียกปูนเข้ามาอยู่ในบ้าน จึงโทรหา และส่งข้อความไปว่า "สรุปว่ารับ" แต่เจ้าของส่งข่าวกลับมาว่าคงต้องให้คนที่กำลังเดินทางไปได้ดูลูกแมวก่อน เพราะเขากำลังจะไปถึงแล้ว

7
คนนี้มีโอกาสซื้อสูงมาก-นั่นเป็นสิ่งที่เจ้าของฟาร์มบอกกับเรา การซื้อแมวมีหลายเงื่อนไข เช่น รับใบเพ็ดดีกรีไหม ถ้าไม่รับราคาก็จะลดลง ราคาที่เราคุยไว้คือราคาในเงื่อนไขที่ต่ำที่สุด ผมแอบคิดว่า คนอื่นอาจรับลูกแมวไปในราคาที่สูงกว่านี้ และถ้าคิดแบบใจเขาใจเรา หากเขาขายได้ราคาดีกว่านี้ เขาก็คงอยากขายอีกคนหนึ่ง

8
เราทั้งคู่อ้อนวอนทางโทรศัพท์ แต่ไม่เป็นผล ผมพยายามแจกแจงวิธีคิดและตรรกะว่า เราไปก่อนและตัดสินใจก่อน แต่ก็เข้าใจว่าเราตัดสินใจช้าเกินไป และอีกคนก็กำลังเดินทางไปแล้ว เรื่องแบบนี้อยู่ที่จะมองมุมไหน ใช้ไม้บรรทัดใคร ซึ่งเหตุการณ์นี้ทำให้ผมมองเห็นความเป็นมนุษย์ของทุกฝ่าย เพราะทุกฝ่ายมีโอกาสคิดว่า "ฉันทำถูกต้อง" ด้วยกันทั้งสิ้น

9
วางโทรศัพท์ ผมรู้ตั้งแต่วินาทีนั้นว่าเปียกปูนคงมีทางของชีวิตไปอีกทางแล้ว ทางที่ไม่มีพวกเราอยู่ในนั้น แต่ก็แอบหวังลึกๆ ว่าอาจมีปาฏิหาริย์ ทั้งที่บอกกับชิงชิงว่า "เราไม่เห็นเหตุผลว่าคนนั้นจะไม่เอากลับบ้านเลย"

10
เรื่องเงียบหายไปหลายชั่วโมง กลับบ้านมาชิงชิงเช็ดตาให้ลูกๆ ทั้งสองตัว พวกเราอุ้มขึ้นมาเล่นด้วยบนเตียง แปลกดีที่มีความรู้สึกทั้งรักและทั้งเศร้า เหมือนเรานอกใจลูกๆ ไปดูแมวตัวใหม่ ขณะเดียวกันก็เสียดายที่จะได้เพื่อนใหม่มาให้ลูกๆ สองตัวก็พอ หรือสามตัวก็สนุกดี สับสน ซับซ้อน ไม่รู้อะไรเกิดขึ้นในใจบ้าง

11
ผมหลับสนิท ตื่นมากลางดึกพบว่าคนข้างๆ นอนไม่หลับ กระทั่งเช้าจึงได้อ่านข้อความในไลน์จากเจ้าของฟาร์มว่าเขาขายลูกแมวให้กับคนที่ไปดูทีหลังเราไปแล้วเรียบร้อย เจ้าแมวน้อยน่ารักตัวนั้นไม่ได้ชื่อเปียกปูนอีกต่อไป

12
ผมแค่คิดว่า เราไม่น่าไปดูลูกแมวเลย ไม่น่าไปนั่งเล่นกับมันเลย "อีกไม่กี่วันก็ลืม" ผมบอกชิงชิง ทั้งที่รู้ว่ามันก็คงเป็นเรื่องหนึ่งที่จะจำได้เสมอๆ ชิงชิงเล่าให้ฟังว่าเมื่อคืนนอนไม่หลับ แล้วลงไปนอนกอดลูกๆ กลางดึก แต่ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าความรู้สึกนั้นคืออะไร

13
ผมอุ้มเหนียวมูนขึ้นไปนอนเล่นด้วยกันบนเตียง ลงมาข้างล่างเช้านี้ ต้มมัดขึ้นมาเดินป้วนเปี้ยนหน้าคอมพ์เหมือนเคย หน้าตาลุงๆ ของมันทำให้ผมยิ้มออกมาพร้อมความเศร้าที่ฟุ้งอวลอยู่ในใจ

14
ผมบอกชิงชิงว่า ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นมีเหตุปัจจัยทั้งนั้น ที่เราไม่ได้เปียกปูนมาก็เพราะว่าเราลังเลเอง และที่เราลังเลก็อาจเป็นเพราะว่าชิงชิงไม่ได้อยากได้แมวตัวที่สาม หากไม่ลังเลเรื่องยากๆ แบบนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น และการที่ลังเลก็อาจเป็นคำตอบก็ได้ว่า ณ ตอนนี้เราควรมีแค่ต้มมัดกับเหนียวมูน

15
ผมทำใจได้เร็วขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก ความเสียดายมาพร้อมความเสียใจ แค่คิดว่าไม่น่าวิ่งไปให้แมวน้อยคว้านบางส่วนของหัวใจออกไปจากร่างเลยจริงๆ หากเย็นเมื่อวานนี้พวกเราอยู่บ้านกัน วันนี้คงไม่ต้องรู้สึกว่ามีอะไรหายไป ทั้งที่สิ่งนั้นยังไม่มีอยู่ในชีวิตเราด้วยซ้ำ

16
จินตนาการในอนาคตก่อร่างขึ้นในใจเราอย่างรวดเร็ว เมื่อพบสัมพันธ์ใหม่ มันงอกงามเติบโตไปไกลกว่าความจริงตรงหน้ามากมายมหาศาล และเมื่อมันสิ้นสุดลงหรือหายวับไปกับตา จินตนาการสวยงามเหล่านั้นก็ถูกควักคว้านหายไปจนทำให้ใจว่างโหวง เจ็บทั้งที่ไม่ควรเจ็บ

17
จึงเป็นเรื่องประหลาด, บ้านของเราเหมือนเดิมทุกอย่าง แมวที่รักสองตัวยังเดินป้วนเปี้ยนอยู่ในบ้าน แต่กลับเหมือนมีบางอย่างแหว่งหาย ใช้เวลาอีกสักพักแผลจึงสมาน ช่องว่างจึงถูกเติมเต็ม

18
ผมลบรูปลูกแมวตัวนั้นออกจากโทรศัพท์ทีละรูป เหมือนพิธีกรรมเพื่อลบความทรงจำ เราทำได้เพียงเท่านั้นเพื่อให้ตัวเองสบายใจ แต่โชคร้ายที่ความทรงจำไม่มีปุ่ม delete

19
จึงไม่มีรูปลูกแมวน้อยตัวนั้นในสเตตัสนี้ เพราะผมไม่อยากจดจำ แต่ภาพของมันยังแจ่มชัด

20
บางเหตุการณ์เกิดขึ้นเพียงเพื่อให้เราเข้าใจตัวเองมากขึ้น หลังจากคิดทบทวนอะไรต่อมิอะไรหลายรอบ ผมเข้าใจตัวเองว่าผมมิได้ไม่รักต้มมัดกับเหนียวมูน แค่อยากมีแมวหน้าบากสีเทาขาวสักตัว ซึ่งเป็นแมวในฝันของผมกับชิงชิงมาตลอด ส่วนชิงชิงอาจเข้าใจว่าการยืนอยู่ตรงกลางระหว่างความรู้สึกตัวเองที่ไม่ต้องการแมวเพิ่มกับความรู้สึกของคนรักที่อยากมีแมวอีกตัวหนึ่งนั้น เป็นเรื่องที่ตัดสินใจได้ไม่ง่ายเลย

21
นับตั้งแต่ขับรถไปที่ฟาร์ม กระทั่งวางโทรศัพท์อย่างหมดหวังจากเจ้าของฟาร์ม ผมไม่เคยมีแม้วินาทีเลยที่เปลี่ยนใจว่าจะไม่รับเจ้าเปียกปูนกลับบ้าน แต่ชิงชิงบอกว่าเวลามันกระชั้นเกินกว่าจะตัดสินใจได้อย่างชัดเจน

22
เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นมีมิติของความรักมากมายอยู่ในนั้น ตื่นเต้นกับรักใหม่ จินตนาการสวยงามถึงความสัมพันธ์ครั้งใหม่ ความกระอักกระอ่วนกับความสัมพันธ์เก่าที่เรามีอยู่ และอื่นๆ อีกมากมาย แต่ที่ผมเห็นชัดเจนคือ ความรักคือการตัดสินใจร่วมกันของเราสองคน แม้เสียดายและเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่มีส่วนหนึ่งของเหตุการณ์นี้ที่เป็นเรื่องสวยงาม นั่นคือ ความเห็นอกเห็นใจกัน และพยายามสลับรองเท้ากันใส่ของพวกเราสองคน-ผมกับชิงชิง กระบวนการทั้งหมดอาจใช้เวลานาน ไม่ฉับไวเพียงพอ ทำให้เราพลาดลูกแมวในฝัน แต่อย่างน้อยก็ไม่มีใครตัดสินใจไปโดยไม่นึกถึงความคิดจิตใจของอีกฝ่าย

23
เมื่อสับสนก็สับสนด้วยกัน รักคือสองหัวใจ และมันอาจไม่ลงตัวในบางหน แต่มันจะมีทางออกในที่สุด

24
"เสียใจหรือเปล่า" ชิงชิงถามผม ผมตอบว่า "ก็เสียใจอยู่แล้ว แต่ไม่เป็นไร ก็ move on" อันที่จริงในใจผมก็แปลกใจว่ามันมีสองความรู้สึกระคนกัน อีกใจหนึ่งก็ไม่เจ็บปวดมากนัก อาจเพราะมีคนคนหนึ่งถามผมว่า "เสียใจหรือเปล่า" นี่เองแหละ

25
ผมกำลังนั่งเขียนสเตตัสนี้โดยมีต้มมัดนอนอยู่ข้างหลัง เหนียวมูนก็หลบไปนอนในที่ประจำของมัน แมวผูกพันกับเราไหม ผมไม่แน่ใจ มันผูกพันกับเราบางเวลา แต่ใจคนเรานี่แหละที่ผูกกับอะไรได้ง่ายดายเหลือเกินและแกะออกยากเย็น

26
ภาพเจ้าเปียกปูนก็ยังไม่หายไปจากความคิด อ้อ แมวตัวนี้ไม่ได้ชื่อเปียกปูนแล้วสินะ ชะตากรรมเป็นเรื่องแปลก เปลี่ยนนิดเดียวก็เปลี่ยนชีวิต ชีวิตเจ้าแมวน้อยตัวนั้นก็เปลี่ยนทิศทางไปภายในเวลาไม่ถึงสองชั่วโมง

27
ส่วนชีวิตของพวกเราอาจไม่ถึงขั้นเปลี่ยนทิศ แต่ก็ได้เรียนรู้อะไรไม่น้อยจากความเสียใจและเสียดายในครั้งนี้

28
ผมไม่ค่อยชอบความเจ็บปวดที่ไม่จำเป็น ซึ่งก็คงไม่มีใครชอบ แต่เรามักจะหลีกเลี่ยงมันไม่ได้ ถ้าไม่เจอก็ไม่ต้องเจ็บ แต่เรามักจะต้องเจอก่อนจึงจะคิดแบบนั้นได้ นี่แหละหนาชีวิต

29
สิ่งที่ดีที่สุดคือเรามีความรักอยู่รอบตัวเรา ชิงชิง ต้มมัด เหนียวมูน อย่างน้อยที่สุดก็เป็นรักที่เรายินดีมอบให้ รักที่เกิดจากความผูกพัน

30
ชิงชิงบอกผมว่า เราไม่ต้องครอบครองทุกสิ่งที่เราชอบก็ได้ ผมว่าคนเรามีคำปลอบใจให้ตัวเองได้หลายร้อยหลายพันวิธี แต่เราหลอกตัวเองไม่ได้หรอกว่าเราเสียดาย เสียใจ เมื่อไม่ได้อยู่กับสิ่งที่เราอยากใช้เวลาด้วย ก็แค่ไม่หลอกตัวเอง เดินหน้าต่อไปโดยไม่ต้องมีสิ่งที่เราชอบสิ่งนั้น เพื่อพบ "ความสมบูรณ์" หรือ "ความสวยงาม" ของชีวิตในแบบอื่นซึ่งรอเราอยู่ในวันพรุ่งนี้

31
ลูกแมวบางตัว คนบางคนอาจผ่านเข้ามาในชีวิตเราเพื่อบอกความลับข้อนี้ของชีวิตให้เราฟัง "ไม่ต้องมีฉัน ชีวิตเธอก็สวยงามได้อีกแบบหนึ่ง"

32
ผมหันมองต้มมัด เหนียวมูน และช่องว่างของเปียกปูนที่ไม่มีใครเห็น เราทำได้แค่เพียงใช้ชีวิตอยู่กับความเสียดายสักพัก ไม่นานนักคงจางหาย เป็นแค่อีกหนึ่งเรื่องที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป

33
มีแค่บางคนเท่านั้นที่ผ่านเข้ามาแล้วอยู่กับเราไปตลอด และคนคนนั้นนั่นเองที่จะทำให้เรารับมือกับเรื่องราวที่ผ่านมาแล้วผ่านไปได้โดยไม่บอบช้ำเกินไปนัก

34
ความเสียใจมักทำให้เราเห็นความรักชัดขึ้น

35
ต้มมัดกระโดดขึ้นมาบนคีย์บอร์ดอีกแล้ว
1
I don't like feeling like this. The pain that someone brings him into our memories and leave a space that I never had. It takes a while to fill the gap. Back to normal as if there was never a memory. This part is actually going to be tucked in the underground.

2
Yesterday, after opening a grey white cat on Facebook, I drove to the cat farm. It made us in love it in a few minutes since I saw the real one. We sat with it for hours. I think I will carry you home. I don't want it. I don't want it. It's a complicated feeling. But I don't want to have more cats and think that carrying it home means spending 15 more years together. Both of our kittens with us.

3
The words of Ching " two of them are good " makes me think about the reason too. But it's a sticky moon looks " good " for us. But these things can think of many types in front of them are in front of color. And the way we want to come for a long time. If we have - it seems to be perfect. I think it's so cute that we can't help but think that the love that I used to boil with sticky moon will be shared to "wet" ( Yes, we named it since the car started to the cat farm)

4
I'm pretty clear that I'm going to take you home for sure. I don't want it (but I want it). After spending almost two hours of time playing with a charming kitten, we walk with a deal that it will take a night in Decision to tell the farm owner, " I will send news tomorrow morning

5
An hour ago, the owner said another one went to see the same kitten. Both of us spent the time debating whether we wanted this cat to be in our lives or not. Keep walking while hesitating. That person is slowly moving closer to our dream kitten.

6
Finally, we decided that we would take a wet plaster in the house, so I called and texted "so I received" but the owner sent me the news that he would have to let the person who was traveling to see the kitten first because he was about to get there. So I am.

7
This person has a high chance to buy - that's what the farm owner says to us. There are many conditions such as getting a degree card. If you don't accept the price will be reduced. The price we talk about is the lowest price in the lowest conditions. I secretly. I think that other people have cuddle kittens at a higher price. And if you think like my heart. If they sell better price, they would want to sell another one.

8
We both beg on the phone, but no result. I tried to explain how to think and logic that we went first and decided first. But I understand that we decided too late and the other one is on the way. This kind of thing to look at. Who do you use. This event makes me see the humanity of everyone because everyone has a chance to think that "I do right" together.

9
Put down the phone. I knew that moment I was wet. There would be another way of life. The way without us in it, but I secretly hope that there may be a miracle when I said, " we don't see the reason that person won't take it home

10
Quiet story for many hours. Come home to win the eyes for both of our kids. We carry them in bed. It's strange that I feel love and sad like we cheated on our kids to see new cats. Meanwhile, it's a pity to get new friends for two kids. The body is enough or three of them are fun. Confused, complicated. I don't know what happens in

11
I slept tight. Woke up in the middle of the night and found that the person next to me couldn't sleep until morning, so I read a message in line from the farm owner that he sold the kitten to the person who went to see it later. That cute kitten is no

12
I just thought we shouldn't have seen kittens. I shouldn't have gone to sit with him. "I forgot" I told you that it would be one thing to remember. I told you that I couldn't sleep last night and went down to sleep and hug my kids. Late night but don't understand what that feeling is

13
I carry sticky moon up to sleep in bed this morning. Boiled up and walk around the computer as usual. His uncle's face makes me smile with the sadness that is in my heart.

14
I told you that everything that happens, there are factors that we didn't get wet because we hesitated. And the reason we hesitated, it may be because I didn't want a third cat. If it doesn't hesitate. This kind of difficult things wouldn't happen and hesitation. It may be the answer that we should only have boiled and sticky moon.

15
I can get over it faster than before. Pity comes with regret. Just thought I shouldn't have run for the little cat to grab some of the heart out of the body. If yesterday evening, we were home today, we wouldn't have to feel anything missing even if that. Not even in our lives yet.

16
Future imagination quickly build up in our hearts. When we find a new relationship, it grows beyond the truth in front of us. And when it ends or disappears cuddle baht with the eyes, those beautiful imagination is gone. It makes my heart free. Hurt. Even if it shouldn't hurt

17
So it's weird, our house is the same. Two beloved cats still walk around in the house, but it seems like something is gone. It takes a while, so the wound is filled.

18
I deleted that kitten from my phone one by one to delete memories. We can only make myself feel comfortable but unfortunately, there is no delete button.

19
So I don't have a picture to grow that little cat in this cuddle status because I don't want to remember, but the picture of it is clear.

20
Some events happen just to understand ourselves more. After thinking about many times. I understand myself that I don't love with sticky moon. I just want to have a cat in front of my dream cat with Ching. I have always won. I may understand that standing in the middle of your feelings that I don't want to add more cats and the feeling of having another cat is not easy to decide.

21
Since I drove to the farm until I put down my phone from the farm owner, I never had a second I changed my mind that I wouldn't take the cement home, but Ching said that time was too much to make a clear decision.

22
All the stories that happen, there are many dimensions of love in it. Excited with new love, beautiful imagination, new relationships, disconcerning with old relationships we have and more. But what I see clearly is love is a decision. Together we are sorry and sad about this event. There is a beautiful thing. That is compassion and trying to swap shoes on both of us - me and I may not take long enough to miss Lou. Dream cat, but at least nobody decides without thinking about the mind of the other.

23
When confusing, we are confused. Love is two hearts and it may not fit sometimes, but there will be a solution eventually.

24
"Are you sad Ching asked me," I'm sad, but it's okay, move on In fact, I'm surprised that there are two feelings. The other heart is not too painful. Maybe because someone asked me " Are you sad

25
I'm writing these cuddle status with a boil in the back. Sticky moon. I go away to sleep in its regular place. Is the cat bonded with me? I'm not sure. It's connected to us some time, but our heart is easy to tie to anything. So much and it's hard to unpack.

26
The picture of the cement hasn't disappeared from the idea. Oh, this cat is not the name is wet anymore. Fate is strange. It has changed a little bit and changed his life. The little cat's life has changed the direction in less than two hours.

27
As for our lives may not change direction, but we have learned less from regret and regret this time.

28
I don't like unnecessary pain that no one likes, but we often avoid it. If we don't have to hurt, but we often have to find it before we can think so that. This is thick

29
The best thing is that we have love around us. At least it's the love that we are happy to give to love caused by the bond.

30
Ching Ching told me that we don't have to possess everything we like. I think we have hundreds of consolation for themselves. But we can't fool ourselves that I'm sad when we don't live with what we want to spend time with. Just. Don't fool yourself. Move on without what we like. To find " fullness " or " beauty " of life in other ways that awaits us tomorrow.

31
Some kittens may come through our lives to tell us this secret of life. "no need me. Your life can be beautiful"

32
I look at the sticky moon and the gap that no one can see. Just live with a pity for a while. It won't be a while. It's just another story.

33
Only some people come through and stay with us all the time and that person who will make us deal with the past story without being too traumatized.

34
Regret always makes us see love clearer.

35
Boiled, tied up on keyboard again.Translated

支持「樂人TV」頻道，願意小額贊助「樂人TV」拍攝更多作品：http://pressplay.cc/subscribe/about/44/樂人 （備用連結：http://goo.gl/JGSWha）
更多現場音樂影片，請訂閱『樂人TV』頻道：https://www.youtube.com/user/YuranMedia

『PressPlay Facebook 粉絲專頁』：https://www.facebook.com/pressplaycc
『樂人TV Facebook 粉絲專頁』：https://www.facebook.com/yuranmedia
『Dena張粹方 Facebook 粉絲專頁』：https://www.facebook.com/denachmusic?...

Payphone / By Maroon 5
i'm at a payphone trying to call home
All of my change I spent on you
Where have the times gone?
Baby it's all wrong
Where are the plans we made for two?

No, I, I know it's hard to remember
The people we used to be
It's even harder to picture
That you're not here next to me
You say it's too late to make it
But is it too late to try?
And in our time that you wasted
All of our bridges burned down

Youve wasted my life
You turned out the lights
Now I'm paralyzed
Still stuck in that time when we called it love
But even the sun sets in paradise

I'm at a pay phone trying to call home
All of my change I spent on you
Where have the times gone?
Baby it's all wrong
Where are the plans we made for two?

If happy ever after did exist
I would still be holding you like this
All those fairytales are full of shit
One more fuckin' love song I'll be sick

You turn your back on tomorrow
'Cause you forgot yesterday
I gave you my love to borrow
But you just gave it away
You can't expect me to be fine
I don't expect you to care
I know I've said it before
But all of our bridges burned down

I've wasted my nights
You turned out the lights
Now I'm paralyzed
Still stuck in that time when we called it love
But even the Sun sets in paradise

I'm at a payphone trying to call home
All of my change I spent on you
Where have the times gone?
Baby it's all wrong
Where are the plans we made for two?

If happy ever after did exist
I would still be holding you like this
And all those fairytales are full of shit
One more fuckin' love song I'll be sick

Now I'm at a payphone

[Wiz Khalifa]
Man, fuck that shit!
I'll be out spending all this money while you're sittin' round
Wondering why it wasn't you who came up from nothing
Made it from the botton
Now when you see me I'm stuning
And all of my cars start with a push of a button
Telling me I changed since I blew up or whatever you call it
Switched the number to my phone
So you never could call it
Don't need my name, on my shirt
You can tell it I'm ballin'

Swish, what a shame coulda got picked
Had a really good game but you missed your last shot
So you talk about who you see at the top
Or what you could've saw
But sad to say it's over for her
Phantom roll up valet open doors
Wish I'd go away, got what you was looking for
Now it's me who they want
So you can go take that little piece of shit with you

I'm at a payphone trying to call home
All of my change I spent on you
Where have the times gone?
Baby it's all wrong
Where are the plans we made for two?

If happy ever after did exist
I would still be holding you like this
And all those fairytales are full of shit
One more fuckin' love song I'll be sick

I'm at a payphone!

More lyrics: http://www.lyricsmode.com/lyrics/m/ma...

特別感謝（Channel Support By）:
『Urbanears Taiwan』： http://www.urbanears.com.tw
『彩虹人 aNueNue 烏克麗麗』：http://www.anuenue-uke.com